Ik heb er heel lang over gedaan om deze blog te durven plaatsen. Ik vond het zo confronterend om een oude foto in mijn blog te zetten….hoppa, daar sta je dan met je bolle hoofd. Het is voor mij dus ook een emotionele blog omdat het nogal wat los maakt bij me. Ik heb altijd een soort haat-liefde-verhouding gehad met eten en dat komt gelijk naar boven bij het zien van de foto van een paar jaar terug. Natuurlijk ben ik ook trots op wat ik tot nu toe heb bereikt. In dit artikel neem ik jullie een beetje mee in mijn weg naar een gezonder lijf, het zorgen voor jezelf, afvallen en het gaan houden van jezelf. Ik ben nooit zo van de lange artikelen, maar om toch mijn verhaal te doen, heb ik het voor de leesbaarheid onderverdeeld in kopjes.

Aanleg om zwaarder te zijn

Ik ben vanaf kleins af aan al zwaarder geweest dan bijvoorbeeld mijn twee zussen (ik ben de middelste). Zij stonden als twee stokjes op de foto en ik met mijn bollere lijf ertussen. Dit zorgt dan al gelijk voor onzekerheid als klein meisje. Waarom zijn zij slanker? Ze eten toch ook snoep en koekjes? Ik ging zelfs als kind me afvragen of mensen me wel aardig/leuk vonden omdat ik zwaarder was. Ik ging deze onzekerheid heel goed compenseren door altijd de vrolijke en behulpzame Sanne te zijn. Dit ben ik ook zeker van nature maar legde de nadruk daarop zodat mijn overgewicht niet zou opvallen.

Puber zijn en PCOS

Ja en dan kom je ook nog eens in de puberteit. Ik vond dit een moeilijke periode, ook vanwege mijn hormoonstoornis. In die tijd was er nog niet veel bekend over PCOS. Het Polycysteus Ovarium Syndroom (PCOS) is de meeste voorkomende hormoonstoornis bij vrouwen. Ongeveer 10% van de vrouwen in Nederland heeft te maken met PCOS- klachten zoals een uitblijvende/onregelmatige cyclus, acne, overgewicht, hypoglykemie, cystes op de eierstokken, haaruitval, insulineresistentie en overbeharing.  Ik had zelf een uitblijvende cyclus, overgewicht, overbeharing en later bleek dus ook insulineresistentie. Als je in je puberteit zit dan zijn dit behoorlijk heftige dingen. Door de PCOS voelde ik me anders dan anderen. Ik had een soort masker op zoals ik eerder ook al schreef. En ik verschuilde me daarachter….

De arts schreef me de diane35 voor en zei dat als ik een kinderwens had ik maar weer terug moest komen. Ik moest er wel rekening mee houden dat de kans klein was dat ik zelf kinderen kon krijgen. Dit is, als jonge vrouw, nog een extra klap in je gezicht. Ik was gek op kinderen…hoe kan iemand me nou vertellen dat ik zelf misschien geen kinderen kan krijgen. Nou ja, dan maar weer het masker op en doorgaan met het leven.

Onzekerheid en diëten

Ik zat, mede door de PCOS, niet lekker in mijn vel. Ik was te zwaar, voelde me niet vrouwelijk en de onzekerheid werd alleen maar groter. De buitenwereld mocht dit natuurlijk niet zien en weten dus stortte ik me juist op eten. Ik kwam in een soort cirkel terecht. Ik wilde afvallen, wist niet hoe, het lukte niet en dus ging ik maar (nog meer) eten. Op die leeftijd was ik nog niet in staat om van een afstandje te zien dat dit niet de manier was. Ik ging me richten op anderen; altijd klaar staan voor iedereen, vrolijk zijn en altijd in zijn voor iets leuks. Het is ook veel te eng om met jezelf aan de slag te gaan, te leren om van jezelf te houden en voor jezelf te kiezen.

Zoals iedereen die te zwaar is, heb ik diverse diëten geprobeerd. Met Sonja Bakker bijvoorbeeld ben ik veel afgevallen, namelijk 25 kilo. Alleen ondanks die kilo’s minder was ik nog steeds moe en futloos. Het afvallen was gelukt maar waarom voelde ik me dan nog zo?

Terugvallen en weer kilo’s aankomen

Ondanks die 25 kilo minder zat ik (nog steeds) niet lekker in mijn vel. Ja ik was afgevallen maar dit zag ik zelf niet want ik voelde me mentaal en fysiek nog steeds niet goed. Ik heb in een korte periode ook wel aardig wat voor mijn kiezen gekregen. Mijn relatie was op een niet fijne manier stuk gelopen, mijn vader was plotseling overleden en mijn moeder kreeg borstkanker. Dit hakte er behoorlijk in. Omdat ik mezelf dat had aangeleerd, als overlevingstactiek, ben ik in en na deze periode ook gewoon weer ‘vrolijk’ doorgegaan.

Eten werd weer ‘mijn beste vriend’. Heerlijk op de bank hangen en maar eten. Niet eens omdat het lekker is, maar om me goed te voelen. Maar iedereen weet dat je na zo’n schranspartij je helemaal niet goed voelt. Dus wat doe je dan…nog meer eten. En daar is dat cirkeltje weer 🙂 Zo zaten de kilo’s er zo weer aan.

Van jezelf leren houden

Vlak voor mijn dertigste was mijn energie op…. Ik was moe van het masker ophouden en had zoveel opgekropte emoties dat mijn lichaam even opgaf. Op dat moment kwamen er mensen in mijn leven die precies goed voor me waren. Gwendolynn hielp met ontspannen en het loslaten van emoties in mijn lijf, een leidinggevende met een bups levenservaring en ervaring met QiGong en zo nog meer mensen en lieve vrienden. Het masker moest af en was tijd om voor mezelf te kiezen en van mezelf te leren houden. Ik ben goed zoals ik ben! Ik werd rustiger in mijn hoofd en zat beter in mijn vel.

De volgende stap was het zorgen voor mezelf en mijn lijf. Er gingen in deze periode veel vragen door me heen. Hoe functioneert mijn lichaam zonder pil? Kan ik echt geen kinderen krijgen? Ik ben door deze vragen gestopt met de pil en ben op internet meer (wetenschappelijke) artikelen gaan lezen over PCOS. Dit vond ik alleen nog best lastig om te lezen. Maar een feit is dat insulineresistentie vaak één van de oorzaken van PCOS is, dus ik ben ik 2014 suikervrij gaan eten. In mijn artikel ‘Resultaten suikervrij eten‘ heb ik beschreven wat dit voor mij deed.

Waarom dit geen dieet is? Ik doe dit voor mezelf, omdat ik van mezelf ben gaan houden, ik voel me er goed bij (fit en energiek) en ik zou niet anders meer willen….

Wanneer is het goed?

Ik ben nu zo’n 30 kilo kwijt, voel me fit en energiek en heb een regelmatige cyclus. Het belangrijkste is toch wel dat ik van mezelf heb leren houden. Ik heb geleerd om een goede relatie met mijn lichaam te hebben en te leren ‘luisteren’ naar mijn lichaam. Ik heb geen einddoel of iets dergelijks. Volgens de BMI-meters ben ik nog steeds te zwaar maar ik voel me goed en dat is het belangrijkste.

Dat is ook mijn belangrijkste tip voor anderen. Volg geen dieet maar verander je voedingspatroon of levensstijl in de mate wat bij je past. Begin stap voor stap en verwacht niet teveel van jezelf. Wees trots op jezelf en wat je hebt bereikt en nog gaat bereiken.