Weet je wat je eigenlijk zou moeten hebben? Een soort van batterijbalkje ergens in je lichaam met een afleesbaar percentage die zegt dat je het prima doet. Een bevestiging dat je even kan checken of je het allemaal wel goed doet. Goed geslapen, check! Voedzaam gegeten, check! Leuke dingen gedaan, check! Effectieve werkdag, check! Calorieën verbrandt, check! Zodat je gewoon even kan zien dat het in balans is. Dat jouw ik-heb-het-goed-gedaan meter flink in het groen staat en je dus met een voldaan gevoel op de bank kan ploffen. Niet omdat ik het nou zo graag monitor allemaal, maar gewoon omdat ik mij soms rot voel op de dagen dat ik denk alles ‘goed’ te hebben gedaan en ik me hieper-de-piep voel als ik niet heb gesport en weer een zak ribbel chips naturel naar binnen heb zitten bunkeren zonder te kauwen. Met als gevolg dat jij je weer schuldig voelt dat jij je zo voelt en je het niet gedaan hebt ‘zoals het moest’. Het zou wel een stuk makkelijker worden om gewoon af te lezen dat het goed was vandaag in plaats van het maar te moeten aanvoelen wat je lichaam vraagt en nodig heeft.
Helaas klinkt dit als het jaar 3035, dus moeten we het nog met de huidige bevestigende technologie blijven doen en blijven we de uren van je slaap tellen (met kids al een dikke no-go), het uitlezen van je data op je sporthorloge (hoeveel heb ik verbrand?), Facebook complimenten blijven vissen (kijk mij er een goed uit zien), MyFitnessPal in blijven kloppen (want dan weet ik het zeker) en SnapChat bevestigingen de wereld in blijven slingeren (kijk mij eens hard sporten en gezond eten).
Dus wat dan nog meer? Wat is een goede graadmeter? Wanneer is het genoeg?
Maak doelen, streef ergens naar. Iets kleins om de paar weken en iets ‘groters’ na een langere tijd.
Persoonlijke doel(en)
Na de bevalling van mijn jongste dochter van 1,5 jaar heb ik gezworen om geen spijkerbroek (spijkerbroeken fanaat hier) te kopen die een maat groter was dan de maat waarvan ze in de kast liggen. Dus weken lang zaten die broeken verschrikkelijk oncomfortabel. Te strak, striemen op mijn heup en de knopen in mijn buik gedrukt. Dat hielp. Je denkt wel twee keer na over dat koekje bij de koffie in je mond te stoppen, dat gebakje aan te nemen van die jarige collega of dat extra hapje avond eten omdat het zoo lekker was. Gaat niet! Broek is al te strak, veel te strak en alles is ellendig. Daar moest verbetering in komen! Langzaam gingen de broeken beter zitten en voelde ik (geen weegschaal!) dat ik letterlijk en figuurlijk beter in mijn vel ging zitten. Wat een fijn gevoel! CHECK!
Ook wilde ik graag weer mee doen aan de Mudmasters. Dus ik kocht kaarten (nog in mijn verlof) om 6 maanden later die verrekte 18 km te kunnen lopen en klimmen! Ik trainde naar een doel toe en kon mijzelf er makkelijker toe zetten om aan de slag te gaan. Soepel ging het niet, maar wat was het heerlijk om met bakken modder in mijn gezicht en verzuurde benen over de finish te komen. CHECK!
Pak die mooie broek uit de kast die je altijd zo graag droeg maar niet meer aan kan en maak dat tot een doel. Ga aan de slag met die recepten die je zo lekker lijken en kook die twee keer per week. Wandel na het avond eten door de weeks even een rondje (spieken bij je buren is een leuke bijkomstigheid). Pak je springtouw en spring in het weekend 50 keer in de tuin, op je balkon of in de woonkamer.
Denk bij alles wat doet; is dit nodig? Alle beetjes helpen! Echt!
En denk er aan;
Na twee weken voel je het verschil,
Na vier weken zie je het verschil en
Na acht weken hoor je ‘wat een verschil…!’
Even volhouden dus! Het komt goed, echt!
Liefs Dianne
